Ολόκληρο το λήμμα της ελληνικής Βικιπαίδεια για την Αναγέννηση :
http://goo.gl/GHT1BB
http://goo.gl/GHT1BB
Γενικά χαρακτηριστικά - ιστορικό πλαίσιο
Ο όρος «Αναγέννηση» χρησιμοποιήθηκε το 1550 από τον G.Vasari αλλά καθιερώθηκε τον 19ο αιώνα από το Jacom Burchard που δημοσίευσε το βιβλίο «Πολιτισμός της Αναγεννήσεως στην Ιταλία».
Οι ιδέες της Αναγέννησης, οι αντιλήψεις της για τον άνθρωπο και οι αλλαγές που επέφερε σε όλο το πολιτιστικό γίγνεσθαι μετά τα σκοτεινά χρόνια του Μεσαίωνα, κυριάρχησαν βαθμιαία σε όλη την Ευρώπη με εξαίρεση τη Νοτιοανατολική περιοχή της που είχε περιέλθει στα χέρια των Τούρκων.
Το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε η περίοδος της Αναγέννησης, καθορίζεται από τις συνεχείς ανταγωνιστικές διαμάχες μεταξύ των δύο μεγάλων δυνάμεων, του Πάπα και του Αυτοκράτορα της Γερμανίας.
Παράλληλα, μέσα στο πλαίσιο της αλλαγής νοοτροπίας και της εξέλιξης της κοινωνικής διάρθρωσης στα αστικά κέντρα, μερικές από τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της Αναγέννησης ήταν από τη μια η εγκατάσταση των αριστοκρατών μέσα στα αστικά κέντρα και οι αναμνήσεις του Ρωμαϊκού παρελθόντος και από την άλλη η μεγάλη εμπορική και οικονομική δραστηριότητα του 13ου και 14ου αιώνα που άνοιξε τους δρόμους επικοινωνίας με τον έξω κόσμο.
Παρά τις εξαιρετικές καλλιτεχνικές δημιουργίες της περιόδου αυτής, η Αναγέννηση χαρακτηρίζεται ως εποχή αναταραχών, βίας και οικονομικής ισχύος. Η θαλασσοκρατορία της Ιταλίας, η ανάπτυξη των λιμανιών, η μετάθεση των κέντρων οικονομίας, η βιοτεχνία και το εμπόριο που αντικατέστησαν την πατροπαράδοτη γεωργία έσπασαν την παλιά κλειστή και πρωτόγονη κοινωνική ζωή του Μεσαίωνα.
Ο όρος «Αναγέννηση» χρησιμοποιήθηκε το 1550 από τον G.Vasari αλλά καθιερώθηκε τον 19ο αιώνα από το Jacom Burchard που δημοσίευσε το βιβλίο «Πολιτισμός της Αναγεννήσεως στην Ιταλία».
Οι ιδέες της Αναγέννησης, οι αντιλήψεις της για τον άνθρωπο και οι αλλαγές που επέφερε σε όλο το πολιτιστικό γίγνεσθαι μετά τα σκοτεινά χρόνια του Μεσαίωνα, κυριάρχησαν βαθμιαία σε όλη την Ευρώπη με εξαίρεση τη Νοτιοανατολική περιοχή της που είχε περιέλθει στα χέρια των Τούρκων.
Το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε η περίοδος της Αναγέννησης, καθορίζεται από τις συνεχείς ανταγωνιστικές διαμάχες μεταξύ των δύο μεγάλων δυνάμεων, του Πάπα και του Αυτοκράτορα της Γερμανίας.
Παράλληλα, μέσα στο πλαίσιο της αλλαγής νοοτροπίας και της εξέλιξης της κοινωνικής διάρθρωσης στα αστικά κέντρα, μερικές από τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της Αναγέννησης ήταν από τη μια η εγκατάσταση των αριστοκρατών μέσα στα αστικά κέντρα και οι αναμνήσεις του Ρωμαϊκού παρελθόντος και από την άλλη η μεγάλη εμπορική και οικονομική δραστηριότητα του 13ου και 14ου αιώνα που άνοιξε τους δρόμους επικοινωνίας με τον έξω κόσμο.
Παρά τις εξαιρετικές καλλιτεχνικές δημιουργίες της περιόδου αυτής, η Αναγέννηση χαρακτηρίζεται ως εποχή αναταραχών, βίας και οικονομικής ισχύος. Η θαλασσοκρατορία της Ιταλίας, η ανάπτυξη των λιμανιών, η μετάθεση των κέντρων οικονομίας, η βιοτεχνία και το εμπόριο που αντικατέστησαν την πατροπαράδοτη γεωργία έσπασαν την παλιά κλειστή και πρωτόγονη κοινωνική ζωή του Μεσαίωνα.
Τα κέντρα της Ιταλικής Αναγέννησης
Η Φλωρεντία προηγείται στην εν γένει πνευματική κίνηση της εποχής. Η διοίκηση της Φλωρεντίας από την οικογένεια των Μεδίκων οι οποίοι έγιναν ενθουσιώδεις υποστηρικτές των γραμμάτων και των τεχνών, της προσέδωσε μεγάλη οικονομική ισχύ. Η πόλη πήρε το όνομα «Αθήνα της Αναγέννησης».
Το δεύτερο κέντρο ήταν η Ρώμη ως κέντρο του Παπικού κράτους, πόλη με μεγάλο γόητρο και πλούτο και με άφθονα μνημεία που έγιναν πρότυπα μίμησης της νέας τεχνοτροπίας.
Το τρίτο κέντρο ήταν η Βενετία που ήταν η μεγαλύτερη εμπορική δύναμη της εποχής μέχρι την ανακάλυψη από τους θαλασσοπόρους και τους εξερευνητές των νέων υπερπόντιων δρόμων προς Ανατολή και Δύση. Αρκετές άλλες πόλεις ακολούθησαν τα τρία αυτά μεγάλα κέντρα. Μεγαλύτερη σημασία είχαν το Μιλάνο, η Γένοβα, το Ρίμινι, η Νεάπολη, η Μάντουα, το Ούρμπινο, η Brescia και η Βιτσέντζα.
Η Φλωρεντία προηγείται στην εν γένει πνευματική κίνηση της εποχής. Η διοίκηση της Φλωρεντίας από την οικογένεια των Μεδίκων οι οποίοι έγιναν ενθουσιώδεις υποστηρικτές των γραμμάτων και των τεχνών, της προσέδωσε μεγάλη οικονομική ισχύ. Η πόλη πήρε το όνομα «Αθήνα της Αναγέννησης».
Το δεύτερο κέντρο ήταν η Ρώμη ως κέντρο του Παπικού κράτους, πόλη με μεγάλο γόητρο και πλούτο και με άφθονα μνημεία που έγιναν πρότυπα μίμησης της νέας τεχνοτροπίας.
Το τρίτο κέντρο ήταν η Βενετία που ήταν η μεγαλύτερη εμπορική δύναμη της εποχής μέχρι την ανακάλυψη από τους θαλασσοπόρους και τους εξερευνητές των νέων υπερπόντιων δρόμων προς Ανατολή και Δύση. Αρκετές άλλες πόλεις ακολούθησαν τα τρία αυτά μεγάλα κέντρα. Μεγαλύτερη σημασία είχαν το Μιλάνο, η Γένοβα, το Ρίμινι, η Νεάπολη, η Μάντουα, το Ούρμπινο, η Brescia και η Βιτσέντζα.